Riflessione subra de sa tradutzione de su documentu de su
“Conciliu Vaticanu II”
Sa riflessione nostra cumingiat dae su testu latinu. Analizende∙lu, amus bidu sa netzessidade de sa Crèsia de s’acurtziare a sa gente chi partecipat a sas funtziones impreende sa limba vulgare mescamente in tzertos momentos: cantos, leturas e pregàrias. Sa limba latina si sighit a impreare in sos ritos latinos e s’Autoridade Eclesiàstica devet atzetare e cunfirmare s’impreu de sa limba vernàcula.
Sas tradutziones (inglesa, ispannola, catalana, portoghesa) rispetant s’originale latinu impreende semper s’agetivu “vulgare” o “vernàculu” pensende a sas limbas regionales varias meda; sa tradutzione italiana imbetzes impreat s’agetivu “natzionale” reconnoschende gosi petzi s’italianu comente limba ufitziale. Custu isseberu de su tradutore mustrat una boluntade discriminatòria ca s’iscostiat dae su testu de su Conciliu.
martedì 15 maggio 2007
Iscriviti a:
Commenti sul post (Atom)
Nessun commento:
Posta un commento